Drugą wyjazdową porażkę z rzędu poniosła drużyna GKS II Kolbudy. Tym razem trzeba musieli uznać wyższość Amigo Przyjaźń. Podopieczni Sławomira Walczewskiego wygrali 3:1.
To już czwarta porażka w ósmym meczu. To już czwarty przegrany mecz w którym tracimy przynajmniej jednego gola w pierwszym kwadransie. To kolejne zawody, w których zaczynamy grać dopiero w drugiej połowie. To już kolejne spotkanie, w którym zamiast zawziętości i mobilizacji jest ryk, krzyk i obrażanie sędziego. Prawda, słabego sędziego, ale tak samo słabego dla nas jak i dla rywali. I pamiętajmy, że gole strzelali zawodnicy Amigo a nie gwiżdżąca trójca.
Kilka wniosków po meczu jednak jest:
1. Meczowa osiemnastka podawana jest z wyprzedzeniem. Zazwyczaj są do dwa dni, rzadko dzień wcześniej. Jest ona publikowana na stronie internetowej. Jak więc jest to możliwe, że na spotkanie ligowe zjawia się nas trzynastu?? Choroby, praca, sytuacje niestandardowe to normalna sprawa ale brak obecności prawie połowy kadry na jednym meczu zostawiamy pod rozwagę,
2. Na palcach jednej ręki policzyć można zawodników, którzy z ostatnich dziesięciu jednostek treningowych pojawili się przynajmniej osiem razy. Od początku przygotowań do sezonu do dzisiaj frekwencja dramatycznie spadła, ciężko popracować nad schematami, ciężko przećwiczyć cokolwiek, a o wdrożeniu tego w mecz już nawet nie ma sensu wspominać,
3. Nie da się wygrać meczu bez strzałów na bramkę. Bo czy na bramce stoi leśny ogórek, który nie ma jednej ręki, czy bramkarz przez duże B, żaden zawodnik nawet nie sprawdza w jakiej on jest dyspozycji. Wniosek? - 8 ligowych kolejek i ledwie 12 goli (w tym jeden samobójczy). Ważne w tych statystykach jest również to że nasi napastnicy w tym sezonie zdobyli tylko.. 1 gola! i miało to miejsce w pierwszej kolejce. Pozostałe gole to dzieło pomocników - 8, obrońców - 2 i wspomniany wcześniej jeden swojak.
4. Jakie ma znaczenie komentować swoje zagrania i krytykować decyzję sędziego kiedy na tablicy wyników zawsze ktoś jest lepszy. Łatwiej się gra, kiedy się dopingujemy, łatwiej przychodzi sobie pomagać, łatwiej w końcu wygrywać mecze. Jesteśmy drużyną nie tylko z nazwy ale też znamy się długo i pokażmy to na boisku. Bo nasze krzyki żadnego zwycięstwa nam jeszcze nie dały.
Nie da się ukryć, że w tryby, które zaczęły się zazębiać podczas przygotowań do sezonu wdarło się ziarno piasku. Naszym zadaniem jest teraz to ziarno usunąć, wrócić na właściwe tory i zacząć wygrywać mecze. Czasu już teraz nie mamy za wiele. Nie ma na co czekać.